به گزارش « سراج24 » انزجار از حضور عابربانکها در ورزش وصف شدنی نیست! آنها که به لطف سنگینی جیب های پر پول و برق سکه هایشان که هوش از سر هر بیننده ای می رباید، آزادانه از این سر اتوبان ورزش به آن سرش بی هیچ دغدغه ای ویراژ و جولان می دهند! بیان بیزاری از وول خوردن این متمولان در ورزش که به لطف صفرهای بی انتهای حساب های بانکی شان هرجایی سرک می کشند در قالب چند جمله نمی گنجد! متمولانی که حالا هر گوشه ای از ورزش را که نگاه کنیم، یکی دو تن از آنها را خواهیم دید که بی سرو صدا یا با بوق و کرنا در حال خودنمایی هستند!
در اینکه اینگونه افراد با چه حساب و کتابی وارد ورزش می شوند و قصد و هدفشان از این خود نمایی ها چیست شک و شبه ای وجود ندارد اما اصل ماجرا با توجه بیش از اندازه و موضع گیری برابر این متمولان تازه وارد باعث شده اصل ماجرا به دست فراموشی سپرده شده و عده ای پشت این تنش بوجود آمده پنهان شده و سنگر بگیرند!
هدایتی بی شک یکی از معروف ترین این افراد است. شخص متمولی که حساب دارایی هایش شاید از دست خودش هم در رفته باشد اما چند سال پیش، به عشق کسب شهرت قدم به فوتبال گذاشت و کم کم خود را در ورزش جا انداخت. شخصی که مخالفتهای زیادی هم با حضورش در ورزش می شود. خصوصا که مشخص است ولخرجی های او در ورزش نه از سر دلسوزی که برای رسیدن به شهرتی فراتر و تبلیغات است و بس. ضمن اینکه نمی توان از هدف نهایی او که همانا صاحب شدن پرسپولیس است و برایش به هر آب و آتشی هم که شده می زند، غافل شد. اما همه این اتهاماتی که روانه پرونده سنگین هدایتی در ورزش می شود نمی تواند این مهم را کتمان کند که بی توجهی مسئولان ورزش است که اجازه این خودنمایی ها را به هدایتی و امثال او می دهد تا خود را در بدنه ورزش جا انداخته و جزئی از این جامعه بدانند!
این روزها نام این متمول را از زبان خیلی ها می شنویم. همه از با لحنی خاضعانه از او تقدیر و تشکر می کنند. تقدیر و تشکری که نفرت حضور متمولان در ورزش را بیشتر و بیشتر می کند، خصوصا که این نامبردن هاا از آنها، همان چیزی است که این افراد در پی آن وارد ورزش شده اند. اما افزودن بر نفرت از این افراد چه سودی دارد وقتی راه را دیگران برایشان باز کرده و لقمه را آماده بر دهانشان می گذارند؟
شاکی می شویم که چرا اینها با خرج کردن چندرقازی که در بین رقم دارایی هایشان به حساب هم نمی آید مدام خود را بر سر زبانها می اندازند و دیگران را به تعریف و تمجید از خود وا می دارند. اما توجهی نمی کنیم به این مسئله که هر بار که نام این افراد تکرار می شود، در واقع یک مرتبه بی کفایتی و بی توجهی مسئولان است که گوشزد می شود. وقتی به جای مسئولان ، این افراد به استقبال مدال آوران می روند و وقتی وعده های آنها گم می شود اینها پول و سکه و اتومبیل می دهند، وقتی تیم های اسم و رسم دار چشمشان به دست مسئولان ورزشی و غیر ورزشی شهر و دیار خود خشک می شود و قطره ای آب از دست آنها نمی چکد اما در مقابل این افراد سودجو سر کیسه را شل می کنند تا هم آنها به نون و نوایی برسند و هم نام خودشان بار دیگر بر سرزبانها بیفتد، همه نگاهها با نفرت به سمت متمولان سودجو برمی گردد، بی آنکه متوجه باشیم اگر مسئولان کار خود را به موقع و به درستی انجام دهند، دیگر جایی برای سوء استفاده و ورود این افراد به ورزش نمی ماند! اما وقتی آنها که باید خودشان را به خواب می زنند، باید هم امثال هدایتی از این فرصت سوء استفاده کرده و با شل کردن سر کیسه بی حساب و کتاب دارایی هایشان خودی نشان داده و نامشان بر سرزبانها بیفتد!
کار عابربانک ها مشخص است. همانطور که هدفشان. اما شرایط را دیگران با بی توجهی و بی مسئولیتی خود برای این افراد مهیا می کنند. مسئولانی که بار مسئولیتشان همیشه به عهده دیگران است و به نظر می رسد بدشان هم نمی آید عده ای شهرت طلب برای منافع شخصی هم که شده ،باری از دوش آنها بردارند! حال چه اهمیت دارد که نتیجه این سهل انگاری و دادن میدان به متمولان، چه ضرر و زیانی به ورزش خواهد زد !
نوک پیکان انتقاد همیشه به سوی عابربانکهاست، حال آنکه مقصر اصلی این بازی کثیف نه این افراد متمول که مسئولانی هستند که شرایط را برای جولان دادن این افراد مهیا می کنند هستند! مسئولانی که با بی توجهی های خود، هر روز راه را برای حضور و فعالیت هر چه بیشتر عابربانکها در ورزش هموار تر می کنند و دیری نخواهد پایید که این افراد به هدف خود که همان دست گیری قدرت کلی ورزش است خواهند رسید. ورزشی که چیزی بیشتر از مسائل مالی برای آنها دارد! چیزی که اقتصاد برای آنها ندارد که اگر داشت، با وجود این همه دارایی، سراغ ورزش نمی آمدند!
